Ο θεσμός του παραδοσιακού γάμου στην σύγχρονη εποχή, την εποχή της τεχνολογικής επανάστασης και των κομπιουτερς, απογυμνώθηκε από τον πλούτο των εθίμων και των γιορταστικών εκδηλώσεων που παλαιότερα τον πλαισίωναν. Έγινε λιτός, φτωχός, γυμνός, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, κάποιο ξεχωριστό τόνο, χρώμα και ατμόσφαιρα.

Ο γάμος στην παραδοσιακή κοινωνία της Επανωμής ήταν ε'να από τα οημαντικότερα γεγονότα, αλλά και από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της ζωής τους, αφού για το νέο ζευγάρι οριοθετούσε το τέλος ενός τρόπου ζωής και την απαρχή μιας νέας πορείας με άλλες υποχρεώσεις και δικαιώματα. Ήταν σημαντικό γεγονός και για ολόκληρη την κοινότητα, η οποία με την ένωση των δύο νέων ανθρώπων, αποκτούσε ένα καινούργιο πυρήνα, που διεύρυνε και παράλληλα διαιώνιζε την ύπαρξη της.

Ο γάμος μπορεί να ορισθεί για την παραδοσιακή κοινωνία, ως ο νόμιμος θεσμός, ο μόνος κοινωνικά αποδεκτός τρόπος, για να δημιουργηθεί και ν' αρχίσει τη ζωή της μια οικογένεια.

Για τον Επανωμήτη λοιπόν, ο γάμος, δεν είναι μόνο ο θεσμός για να δημιουργηθεί μια νέα κοινωνική μικρομονάδα, ένα νέο κοινωνικό κύτταρο, αλλά είναι μια ευκαιρία που έδινε ο γάμος, "η χορά' όπως τον αποκαλούν παντού, για διασκέδαση με φαγητό, ποτό, τραγούδι και χορό. Παράλληλα όμως ήταν και η τήρηση από μέρους των δύο οικογενειών και όλων των μαγικοθρησκευτικών πράξεων που απέβλεπαν στην προστασία του νέου ζευγαριού αχτό "χιλιάδες' εχθρούς που πιθανόν να επιβουλεύονταν την ευτυχία του.

Η χορευτική – μουσικολογική και ενδυματολογική ποικιλομορφία και η κατά τόπους ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει ο Ελληνικός παραδοσιακός χορός, αποτελούν και τα κύρια χαρακτηριστικά του γνωρίσματα που μπορούν να γίνουν αντιληπτά και από έναν απλό παρατηρητή. Κάθε πολιτισμική ενότητα, κατά γεωγραφικές ζώνες, αριθμεί ένα σύνολο χορών – μουσικής και φορεσιάς που στην ολότητα του εμφανίζει μια υφολογική ομοιογένεια, ενώ παρατηρούνται και οι σχετικές αποκλίσεις. Η ιστορία, το γεωγραφικό περιβάλλον, η κοινωνική και οικονομική οργάνωση, έχουν ασκήσει και την ανάλογη επίδραση, διαμορφώνοντας έτσι την «μουσικοχορευτική και ενδυματολογική ταυτότητα» κάθε περιοχής.  

Παράλληλα η εγκατάσταση των προσφύγων και ιδιαίτερα μετά το 1922, το άνοιγμα της σχετικά κλειστής αγροτικής κοινωνίας, η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση και η αστικοποίηση των αγροτικών πληθυσμών, επέφεραν σημαντικές αλλαγές στο τοπικό μουσικοχορευτικό ρεπερτόριο και στην τοπική παραδοσιακή φορεσιά.